The Outback

Met drukke en heel drukke weken (schoolvakantie, Simon ziek, Caitlin ziek)...

Minions pret

Sneeuwpret (nee in Brisbane heeft het niet echt gesneeuwd hoor, is nepsneeuw om ze toch een beetje het plezier van sneeuw en koud te bezorgen)

Yogapret

Duits/Nederlands/Belgische weekend met Duits/Nederlands/Belgisch eten (het was lekkerder dan het eruit ziet :p)
Buiten eten hebben we dat weekend alleen nog maar meer gegeten en bijna  al de films van fast & furious gezien (ik ben verslaafd!). Als de hostparents van huis zijn, is het duidelijk feest voor de au pairs :) Hoewel zo'n weekend maar heel gewoontjes lijkt, was het wel echt wat ik nodig had na tien maanden. 

Mijn tweede weekend in Surfers paradise

Strandwandelen in Redcliffe

... Is de tijd voorbijgevlogen en was het plots zaterdagochtend, tijd om op mijn laatste soloreis te vertrekken; naar het hart van Australië. Dit stond helemaal bovenaan op mijn Australische bucket list dus mijn verwachtingen waren hooggespannen en mijn enthousiasme was groot (ik ga er niet om liegen, na vier weken volle bak overuren draaien had ik dringend nood aan een break!).

Dat Australië groot was, wist ik ondertussen al. Dus de 3 uur durende vlucht tot in het red centre vond ik eigenlijk best kort. Mijn bestemming: Alice Springs, het is de tweede grootste stad van het Northern Territory. Maar het is meteen duidelijk dat ik mijlenver verwijderd ben van de grootsteden aan de oostkust. 

Dit is de 'stad'

En dit is een rivier in de outback

Australië is een mooi land, maar heeft een lelijke geschiedenis. Toen de Engelsen hier arriveerden werden de Aboriginals verjaagd, gedood of omgekocht met rum (hun land voor drank, dat was de deal). Hun cultuur en gebruiken werden door de westerlingen als vreemd en ongebruikelijk bestempeld. Lange tijd was het een missie om de oorspronkelijke bewoners van het eiland te heropvoeden. Aboriginal kinderen werden zelfs weggehaald bij hun ouders en bij blanke pleegouders ondergebracht. De regering dacht dat deze kinderen zich hierdoor gemakkelijker aan onze westerse samenleving zouden aanpassen. Schrijnend! Waar wij het recht halen om andere culturen als ondergeschikt te beschouwen?! In plaats van het als een verrijking te zien en er iets van te leren!! 

Naar schatting zouden er meer dan 300 verschillende talen en tradities bestaan onder de verschillende stammen. Ze hebben geen geschreven taal, maar brengen hun droomtijd (hun geloof) over door middel van gezang, schilderingen, toneelopvoeringen, dans... Kennis over de droomtijd wordt overgebracht van generatie op generatie. De oudsten van de stam is degene met de meeste kennis en naarmate men ouder wordt, wordt men meer en meer toegelicht over de geheimen van de droomtijd. Door inmenging van de westerlingen is veel van deze cultuur echter verloren gegaan. Aboriginals hebben lange tijd in marginaliteit geleefd. Ze leefden in armoede en alcoholisme was een groot probleem. Gelukkig is er de laatste jaren een opmars te zien in de erkenning van hun cultuur. Land wordt teruggegeven aan de rechtmatige eigenaars. Maar er is nog een lange weg te gaan... 

Alice Springs is een 'goed' voorbeeld van dit alles. Verschillende mensen waarschuwden me om 's avonds niet alleen over straat te lopen. Er wonen in verhouding heel wat aboriginals. En ik moet toegeven dat het er een ander gevoel is. Sinds ik in Australië ben komen wonen, ben ik eigenlijk nog niet veel in aanraking gekomen met hen. Ik herken hen van Sydney waar ze aan Circular Quay muziek maken en kunst verkopen en ook in andere plaatsen kom je ze hier en dan wel eens tegen waar ze opgaan in de multiculturele wereld dat Australië vormt tot wat het is. In Alice, ver weg van de bewoonde/westerse wereld vinden ze elkaar. En wie ben ik om te oordelen over iets dat ik niet ken of begrijp? Ik heb me geen moment onveilig gevoeld. Ik kan alleen maar hopen dat de Australische regering blijft gaan voor meer gelijkheid. Want als er een groot alcoholprobleem is bij aboriginals, hebben wij daar dan deels geen schuld aan?

Voor mij was deze trip een openbaring. Eindelijk het echte Australië. Ondanks de koude temperaturen (-1 graden!!), de regen op zondag (het regent slechts enkele dagen per jaar dus lucky me?), zere voeten van al het wandelen, lange busreizen, korte nachten (5u ging onze wekker) was het de ene "wauw'-ervaring na de andere. Gemiddeld wandelden we 8 kilometer per dag, zagen we ongerept natuurpracht, sliepen we in een swag, kregen we kameelburger als lunch, leerde ik nieuwe dingen over het land, ontmoette ik interessante mensen, zag ik wilde kamelen/dingo's/kangoeroes/paarden,... en genoot ik ten volle!

Ik ben hier nu 11 maanden en mensen vragen me soms wat ik nu het mooiste vind hier. Ik kan onmogelijk een goed antwoord geven. Ik heb te veel gezien en te veel beleefd en elke plaats heeft zijn eigen herinneringen. Maar deze vijfdaagse hoort ergens bovenaan op de lijst. Zoals altijd ging de tijd te snel voorbij en was ik na een dag op luchthavens en vliegers (vlucht van Alice naar Adelaide, van Adelaide naar Brisbane, onderweg van 7:50 tot 16:30) weer thuis. Ik kan uren blijven vertellen, maar laat ik voor nu gewoon even de foto's spreken...

En we zijn in de outback, dus vanaf Alice Springs was het nog steeds een kleine 500 kilometer naar Ayers Rock

Australisch woestijnlandschap

Dag 1: wandeling rondom Uluru - 10 kilometer. Als je er helemaal rond wandelt, voel je je wel heel erg klein hoor

Uit respect voor Aboriginals wordt er gevraagd om van bepaalde  plaatsen geen foto's te nemen. De rots symboliseert een verhaal uit hun droomtijd en sommige delen zijn gevoelig. Het is als het ware heilige grond waar mannen en vrouwen gescheiden geheime rituelen uitvoeren.

Sunset met cava!

Tijdens de sunset kan je Uluru van kleur zien veranderen

Sunset ziet er trouwens zo uit ;)

Dag 2 sunrise over Uluru en Kata Tjuta

En een wandeling door The valley of the wind

Dag 3 wandeling langs de Kings Canyon, we begonnen in de pikkedonker, prachtig om de zon zien wakker te worden

Garden of Eden

Een appeltje moet er dan ook zijn right?!

Kamperen onder de sterrenhemel, prachtig!! En heerlijk wakker worden om 5u 's morgens 

Kamperen is trouwens heel koud bij temperaturen onder nul graden, met een swag, twee slaapzakken, drie truien, twee broeken en twee paar kousen heb ik het net overleefd :)

(Mijn reizen hier is gelukkig nog niet gedaan. Vrijdag vertrek ik naar de Whitsunday islands met Judith. Googlen mag, maar ik beloof jullie snel op een nieuw verslag te trakteren)