School holidays

Het is schoolvakantie in Australië. Dus we kunnen de au pairs in twee categorieën onderverdelen: degene die het nu ongelofelijk druk hebben en extra uren moeten werken of degene waarvan de familie op vakantie is en die lekker kunnen doen wat ze willen. Ik dacht dat ik bij categorie twee behoorde: Alison was samen met Zoe op vakantie in Singapore en de twee anderen verbleven bij hun papa. Maar als ik op mijn week terugkijk, heb ik uiteindelijk toch nog veel gewerkt. Ik heb heel wat uurtjes gebabysit op de kinderen en daarnaast de tijd genomen om verschillende maaltijden te bereiden voor in de vriezer. Ik heb een mix gemaakt van een typisch Belgische gerecht (vol-au-vent), Italiaanse keuken (pastasauzen en lasagne) en nieuwe dingen (ovenschotel met kip en paprika’s). Ik heb koken altijd al leuk gevonden, maar met de aanwezigheid van de kinderen kan het best wel een uitdaging zijn. Daarom heb ik dus extra genoten deze week: koken zonder tijdsdruk en zonder drie paar ogen die me in de gaten houden. Ik heb hun lievelingsgerecht intussen gevonden: pasta pesto (of hier zeggen ze pesto pasta). Het was de eerste keer dat ik die drie echt heb zien eten of hun leven ervan af hing. Ook pannenkoeken kan hun wel smaken. Ik maak dit elke zaterdagochtend. De eerste keer was ik zo slim om een vleespan te gebruiken, met scrumbled pancakes als gevolg. De meisjes vonden het blijkbaar wel een succes want nu vragen ze elke week naar de mislukte versie. 

Naast het koken, heb ik ook heel wat moeten poetsen. Op donderdag kwam er een hele filmploeg over de vloer om het huis te inspecteren en Alison had me gevraagd om het een beetje op te kuisen. En wanneer je dit vraagt aan een perfectionist dan krijg je vier uur later een huis waar je  van de grond kan eten. Ook de director vond het blijkbaar goed genoeg, want volgende week wordt er hier twee dagen gefilmd. Binnenkort kan je mijn nieuwe thuishaven bewonderen op de Australische televisie. Wat je als een au pair niet allemaal meemaakt…
Op dinsdag ben ik samen Karoline en Katharina naar Tarango Zoo geweest.  Jullie misschien wel bekend door de reality serie op één. De familie van Karoline is hier voor drie weken op bezoek dus zij probeert hen zoveel mogelijk leuke dingen in en rond Sydney te tonen. Het was een gezellige dag: we hebben rondgekuierd langs de verschillende diersoorten  en een vogel- en zeehondenshow meegepikt. En eindelijk heb ik mijn kangoeroes gezien. Wel zielig dat zij “gevangen” zitten in de zoo, terwijl hun soortgenoten vrij kunnen rondlopen op 500m verder.  Ik moet jammer genoeg enkele mensen teleurstellen, want ik heb nog geen koala’s geknuffeld. Dat hou ik voor in februari, wanneer de zus me een bezoekje brengt. 

Animals with a view!

Australische vriend 1

Australische vriend 2

Met ons au pairgroepje hebben we onze vrije momenten doorgebracht op het strand en ik heb Belgische wafels voor hen gemaakt! Nu gastfamilies op vakantie zijn, komen we afwisselend bij een andere au pair thuis samen om film te kijken of iets te eten. Want we zijn allemaal nieuwsgierig in wat voor huis de ander verblijft. En tot nu toe ben ik nog niet teleurgesteld geweest. Echt alle mosman-families wonen in een mooi, groot huis met zwembad of oogverblindend uitzicht.

Ook tijdens de schoolvakantie, blijven de meeste sportactiviteiten van de meisjes doorgaan. Millie had op woensdag zwemles en ik heb haar gebracht. Ik neem Harriet ook altijd mee en samen zitten we een halfuur aan de kant Millie aan te moedigen in een gezellige zwembadlucht (heerlijk, niet?!). Om de tijd te overbruggen ben ik begonnen Harriet Nederlandse kinderliedjes aan te leren. Het eerste is broeder Jacob, zo schattig om haar met Engels accent me achterna te horen zingen. De meisjes kennen dankzij hun twee vorige Nederlandse au pairs trouwens al verschillende Nederlandse woorden: “smakelijk”, “slaap wel”, “tot morgen”.  Nu aan mij om nog wat extra woordjes aan hun vocabulaire toe te voegen. :-) Millie gaat niet graag naar het zwemmen, dus ik had veel overtuigingskracht nodig om haar tot daar te krijgen. Maar nu ze haar eerste certificaat heeft gehaald zal het hopelijk wat beter gaan. Trots dat ze was! En ik natuurlijk ook, zie ze blinken:

She is a seal now! 

Sinds donderdag zijn Alison en Zoe weer terug van vakantie. De rust ten huize Fallon was van korte duur. Maar als ik eerlijk ben, ben ik wel blij dat ze allemaal terug hier zijn. Ik begin meer en meer een band met hun op te bouwen. Dus ik was blij dat mijn Australische roedel weer compleet was ;) Vrijdag was Alison’s veertigste verjaardag (big number!), ’s morgens heb ik met de kinderen ontbijt op bed gemaakt. We hadden van te voren ook al geknutseld voor haar. 

Op zaterdag had ik de kinderen voor een dag. In de voormiddag zijn we naar een speeltuin gegaan. Kon ik me weer even kind voelen en samen met hen de speeltuigen beklimmen. Ik zag de andere aanwezige mama’s en papa’s wel vreemd kijken. Maar kon me niets schelen. In de namiddag zijn we met zijn allen naar Balmoral geweest. De kinderen hebben me een kant van het strand laten zien dat ik nog niet ontdekt had. Het zijn trouwens alle drie ware rotsbeklimmers en ik ondertussen maar doodsangsten uitstaan omdat ik hun al met gebroken armen, benen en nekken op de grond zag liggen (overbezorgde au pair).

Het weer zat trouwens mee deze week. Wij Belgen zijn het gewoon om bij de minste zonnestraal zoveel mogelijk zon te pakken, want je weet nooit hoe lang/kort je ervan kan genieten. Ik merk dat de Australiërs wel een beetje anders zijn ingesteld. Ik loop al in shortjes en topjes rond terwijl zij nog altijd lange broeken en truien dragen. You never get Belgium out of a person! ;) Ik heb er een mooi (rood) kleurtje aan overgehouden. Oktober brengt trouwens nog warmere temperaturen met zich mee (hihi, altijd al eens weervrouw willen spelen): het wordt 30 graden. Ik zal mijn zonnecrème factor 50 al maar boven halen. De meisjes hebben tenniskamp en omdat de filmploeg het huis twee dagen lang zal inpalmen, “moet” ik veel leuke dingen doen als alternatief. Vandaag staat er een free city walk op het programma, want als je al drie weken in Australië verblijft is het dé moment om de toerist uit te hangen ;)
Volgend week weer meer verhalen dus.

Tot snel!

The Australian Lifestyle

Hier een nieuw bericht uit het vrolijkste en relaxte land van de wereld. Het land waar je op de bus begroet wordt met “Hello, welcome on board!” en waar je de buschauffeur bedankt bij het uitstappen. Ik hou van deze vriendelijke en vrolijke mentaliteit! Maar maak je geen illusies, er zijn voldoende grumpy mensen die de balans in evenwicht houden. Ik kies er alleen voor om enkel de vriendelijke mensen op te merken ;)

Er is precies al heel wat tijd overheen gegaan, dus ik zal een poging doen om afgelopen dagen samen te vatten. Ik heb intussen al heel wat leuke mensen leren kennen. Elke donderdagavond komen de au pairs van Mosman samen in Buena Vista bar. De ideale gelegenheid om te ventileren over de werkweek (want ja we maken allemaal hetzelfde mee!) en plannen te maken voor het weekend (want ja we hebben allemaal nood aan ontspanning!). Best wel raar de eerste keer om op café te gaan zonder te weten wie ik zou ontmoeten. Nieuwe au pairs leren kennen is net zoals een blind date en soms valt het mee en soms valt het tegen. Gelukkig was mijn eerste ontmoeting met de au pairs uit mijn suburb een grote meevaller. Ik ontmoette 4 Duitse meisjes, 2 Amerikaanse, een Britse en een Italiaanse. We zijn ondertussen in korte tijd een hecht groepje geworden: we gaan samen uit in Sydney, houden gezellige filmavonden bij één van de au pairs thuis als het weer tegen zit (ik weet dat jullie ondertussen jullie tweede zomer beleven dus nee, je hoeft het er niet in te wrijven:p), we gaan samen sporten… Want je gelooft het misschien niet, maar ik ben lid van de fitness geworden. Ik doe het meer voor de babbel dan voor het sporten. Na het gesport gaan we telkens gezellig samen koffie of thee drinken in één van de vele koffiehuizen in Mosman en banana bread eten. Al die calorieën er terug aan eten, zoals de echte!

Ik ben hier nu twee weken en ik begin meer en meer ingeburgerd te raken. Het sporten op nummer één want iedereen is hier geobsedeerd door “healthy lifestyle”. Ik voel me hier in mijn jogging helemaal op mijn plaats, want heel de vrouwelijke bevolking lijkt in sportkledij door de straten te lopen. Daarnaast begin ik ook mijn weg een beetje te kennen: ik weet welke richting ik moet uitkijken om niet overreden te worden (onhandig hoor aan de andere kant van de weg rijden), best mogelijk dat dit er voor iets tussen zit:

Op elke hoek van de straat te vinden

Ik weet me aardig te verplaatsen met het openbaar vervoer, ik ben lid van de plaatselijke bibliotheek, ik heb al heel wat goede restaurants en bars ontdekt en ik begin de planning van de meisjes onder de knie te krijgen. Ik heb geluk want de schoolvakantie is net begonnen en de meisjes verblijven bij hun papa, minder werk en meer genieten voor mij.

Mosman Au pairs aan de pancakes!

Karoline, Katharina, Cassie, Alina, Vanessa en ik klaar voor een feestje in de city



Op woensdag ben ik naar de schoolshow van Millie gaan kijken en man, wat was ik trots! Ik zat daar tussen alle mama’s, papa’s, oma’s en oma’s en kon alleen maar denken: “that’s my girl!”. Alison had me het ticket cadeau gedaan en ik was gewoon heel erg blij om erbij te mogen zijn. De meisjes hebben een druk schema: na school hebben ze bijna elke dag een activiteit te doen zoals dansen, voetbal, zwemmen, atletiek, … Daarnaast moeten ze huiswerk maken, hun reader lezen, extra boeken lezen… Ik heb soms het idee dat ze niet de kans krijgen om gewoon kind te zijn. Millie is 5 maar kan wel al lezen en schrijven. Alle mama’s zijn hier zo competitief: hun kind moet de beste zijn in alles. Ik probeer nu zoveel mogelijk leuke, ontspannen momenten in te lassen. En deze aanpak lijkt aan te slagen.

Gevonden in mijn bed 's morgens!

Zelfs mijn Engels begint er op vooruit te gaan, ik begin het al lastig te krijgen als ik onverwacht op het Nederlands moet overschakelen. Dan willen mijn hersenen niet meer mee. De eerste week stond mijn hoofd letterlijk op ontploffen van al het vertalen. Nooit geweten dat een andere taal spreken zo vermoeiend kon zijn. Gelukkig heb ik hier nu minder en minder last van. Nog een paar maanden hier en dan heb ik misschien het Australische accent onder de knie J

Vorige week zondag ben ik naar Manly geweest. Het weer was goed en het leek alsof heel Sydney zich had samengetroept om een dagje aan het strand door te brengen. We hebben genoten van de zon, veel ijsjes, lekker eten en een wandeling door de mooie natuur.

 

Van die wandelingen proberen we een gewoonte te maken, omdat je op die manier heel wat mooie plekjes kan bezoeken. Vandaag zijn we van Mosman naar Sydney gestapt, zo’n 10 kilometer. Langs de haven, over de Sydney Harbour Bridge, door The Rocks tot in Circular Quay waar je the opera house kan bezichtigen. In The Rocks was er een gezellig marktje aan de gang en hebben we rustig langs alle kraampjes geslenterd. De mensen die hier wonen, mogen zich zo gelukkig prijzen. Al weet ik niet of ze wel echt beseffen in wat voor schoonheid ze hier leven.

Oke, te veel foto's van Opera House, I know. Maar ik kan er geen genoeg van krijgen.

Tot de volgende!

Marlies
Een tip voor de anoniempjes onder ons: gelieve je naam onderaan je bericht te plaatsen, zo weet ik wie wat gezegd heeft. Bedankt! Heel erg leuk trouwens om zoveel fijne reacties te krijgen! 

First days

Lieve allemaal,

Ik ben intussen al 5 dagen in Sydney dus tijd voor een update!

Na een vliegreis van meer dan een dag (2,5uur vertraging in Dubai opgelopen) ben ik veilig en wel aangekomen in Sydney. Zonder bagage. Haha. Dat moet mij weer overkomen. Mijn valies had de overstap in Dubai niet zo vlot doorgemaakt als ik. Ik had mijn kennismaking met Alison en de meisjes me wel iets anders voorgesteld moet ik zeggen. Bedoeling was dat ik véél tijd had om me op te frissen en me een beetje presenteerbaar te maken. Nu was het tegenovergestelde waar: ik had mijn kleren van woensdagavond nog aan, de deo zat nog in de andere bagage, samen met de tandenborstel en ik had geen reservekledij in mijn handbagage gestopt. Op die manier heeft de familie me sowieso al op mijn slechtst gezien. Gelukkig had ik de cadeaus voor de kinderen in mijn handbagage meegenomen. Alison daarentegen heeft iets langer op haar Belgische chocolade en couberdons moeten wachten: pas op maandagochtend is mijn bagage gearriveerd.  Ik ben het weekend doorgekomen in kleren van Janne (waarvoor vele dank! ;) )

Het was een nogal hectisch weekend bij de familie Fallon dus ik heb de kinderen de eerste dagen niet zoveel gezien. Ik ben samen met Janne op mijn eerste dag naar Manly gegaan. Zij heeft daar afgelopen maanden opgepast en gekookt voor Tom en Luke. En waarschijnlijk zal ik ook dit van haar overnemen eens ik een beetje gesetteld ben. De jongens bieden een beetje tegengewicht tegen al het vrouwelijk geweld in mijn gezin dus dat is leuk!

Op zaterdag ben ik naar Sydney geweest. Ongelofelijk daar! Zelfs in de regen is het er prachtig!

- Sydney Bridge -

- Opera House -

Na een wandeling langs Paddy's market (met allemaal leuke hebbedingetjes a.k.a rommel ;) ), Darling Harbour, Circular Quay en een Australisch biertje als afsluiter (wat trouwens helemaal niet zo lekker is!) was het tijd voor mijn eerste meeting met een andere au pair, een Deense. We zijn iets gaan eten in The Oaks, een echte aanrader! Het werkt allemaal een beetje anders hier dan bij ons: je moet je eten en drinken zelf gaan halen aan de bar. En sommige restaurants hebben zelfs geen toilet omdat er genoeg openbare toiletten zijn. Kan je je voorstellen dat je rustig met iemand aan het eten bent en dan plots een wandeling moet doen om een toilet te vinden?

Op maandag startte mijn eerste werkdag en het was onmiddellijk volle bak: kinderen klaarmaken voor school, ontbijt , lunch, morning tea en crunch and sip klaarmaken, ze te voet wegbrengen naar school met kleine Harriet aan de hand en een kinderwagen voor me uit slepend, terug thuis alles stofzuigen en dweilen, was en strijk doen, ze opnieuw van school gaan halen, afternoon tea klaarmaken, helpen met huiswerk maken, kinderen in bad doen, hen naar bed brengen en verhaaltje voorlezen... Dinsdag ziet er eigenlijk bijna hetzelfde uit, zonder al het poetsen.
Ik weet soms niet waar mijn hoofd staat. En nu heb ik Janne nog om me te helpen! Ik hou mijn hart vast voor volgende week!!

Gelukkig heb ik wel altijd tussen 9u en 14u30 vrij, dan kan ik doen wat ik wil zolang alle taken maar  gedaan zijn. Zo had ik vandaag bijvoorbeeld afgesproken aan Balmoral Beach met een Amerikaanse Au pair en ga ik morgen lunchen met een Frans meisje. Het was vandaag de eerste warme lentedag, fantastisch! En dan weten dat het alleen nog maar beter wordt.  

Balmoral is echt heel erg mooi en helemaal niet ver van waar ik woon. Ik moet alleen een erg lange helling naar beneden lopen. Allemaal prima. Tot ik de helling weer naar boven moet lopen om naar huis te gaan. Ergens in het midden van mijn "beklimming" wilde ik alleen nog maar gaan liggen en wachten tot iemand me naar boven wilde dragen.

Ik moet trouwens nog steeds elke dag een paar honderd keer tegen mezelf zeggen dat ik écht in Australië ben. Ik kan het nog niet geloven! Het is hier zo mooi. Ik beloof jullie allemaal dat ik vanaf nu meer foto's zal proberen te nemen zodat jullie ook kunnen meegenieten.

Tot snel,

Marlies

Don't let your dreams be dreams

Al zolang ik me kan herinneren, voel ik me aangetrokken tot dat verre land aan de andere kant van de wereld. Daar zullen de vele afleveringen van Skippy, Home & Away, McLeod’s Daughters, … wel voor iets tussen gezeten hebben. En eindelijk is het  zover, morgen vertrek ik naar mijn droombestemming voor onbepaalde duur (Geen paniek, maximum een jaar!). Ik zal er werken als au pair bij de familie Fallon en zorgen voor drie meisjes van 7, 5 en 3 jaar oud: Zoe, Emilia en Harriet.  Ik verhuis naar Mosman, een suburb van Sydney, ongeveer 10 minuutjes gelegen van het stadscentrum. Ideaal dus om de stad te verkennen!

Ik woon bij de familie thuis in een eigen studio en zal de eerste week (hopelijk/relatief) rustig kunnen wennen aan het au pair bestaan omdat Janne, de Nederlandse au pair die afgelopen 7 maanden bij de familie heeft doorgebracht, er is om me in te werken in de drukke schema’s van de meisjes. Als Janne eenmaal weg is, ben ik verantwoordelijk voor het huishouden en de kinderen op tijd naar school/kinderopvang/naschoolse activiteiten te brengen. Als dat maar goed komt…

Via deze blog zal ik proberen jullie een beetje op de hoogte te houden van al mijn belevenissen. Al moet ik jullie wel al waarschuwen dat ik niet de beste schrijver ben. Mijn goede voornemens om een dagboek bij te houden, hield ik meestal maar een aantal dagen vol. Dus ik beloof niets. Als mijn reis-updates volgens jullie mening niet vlot genoeg komen, stuur me dan gerust een mail voor een persoonlijke stand van zaken of jullie zijn uiteraard ook altijd welkom om me een bezoekje te brengen en me daar uit te horen. ;-)

Ik wil alvast iedereen bedanken die me de laatste maanden hebben gesteund in alle kleine stapjes die genomen moesten worden voor  vertrek (en dat zijn er véél!). Zonder sommigen zou ik misschien zelfs nooit begonnen zijn aan het avontuur. Blij dat jullie er waren om mijn twijfels weg te nemen! Special thanks to mama, papa en Anneleen voor hun engelengeduld en het organiseren van mijn afscheidsfeestje. Ik zal jullie missen!

Als alles goed gaat arriveer ik vrijdag 5 september om 5u30 in Sydney, lokale tijd. Bij jullie is het dan acht uur vroeger dus nog altijd 4 september. Mijn volgende berichtje krijgen jullie dus vanuit down under. Nu nog even mijn valies ingepakt krijgen (help!) en ik ben er klaar voor.

Tot snel,

Marlies