Birthdays and other things

Afgelopen week was het weer onvoorspelbaar in Sydney. Op maandag begon vanaf de middag storm op te komen. De meisjes zijn er dol op. We hebben een kamp op het terras gebouwd en hebben met z’n viertjes buiten vanaf ons kamp de bliksemschichten bewonderd. Normaalgezien ben ik niet zo’n fan van donder en bliksem, maar met de aanwezigheid van mijn drie girls kon ik het allemaal aan. Blijkbaar is in sommige suburbs de stroom ook uitgevallen en de vlieghaven lag een tijd plat. In the blue mountains is er zelfs sneeuw gevallen!! In de lente!  Ja, ja, klimaatsveranderingen zeggen ze dan… We moeten het gaan geloven.

Ik heb heel wat dagen vrij gekregen om het marathonweekend van de week ervoor te compenseren. Dus op dinsdag had ik afgesproken met Kaat, een andere belgische au pair. Ik kende haar al van de tijd dat ik de bachelor-na-bachelor geestelijke gezondheid heb gestudeerd (maar na drie maanden er de brui aan heb gegeven :p). Omdat het nog steeds koud en regenachtig was, hadden we afgesproken in het shoppingcentrum in Manly. Om daar sushi te eten en een warme chocomelk te drinken. Het was heel gezellig. Het blijkt trouwens dat we als Belgische au pairs toch niet enig in onze soort zijn, ze hebben zich gewoon allemaal samengetroept in Manly. Voor mij was het wel heel gek om opeens terug “Vlaams” te kunnen spreken. Ik moest er in het begin nogal over nadenken. Maar na een paar uurtjes kwam het kempische dialect weer naar boven hoor! 

De eerste H&M in Sydney heeft zijn deuren geopend op donderdag. En ik heb ook mijn eerste Zara ontdekt. Heel leuk om tussen te rekken te lopen en je eventjes in Europa te wanen. Ervoor had ik ook al veel Europese merken gezien, maar dan van de categorie “onbetaalbaar”: gucci, channel, prada, … Laten we zeggen dat dit meer mijn ding is.

Sinds vrijdag ben ik vrijwilliger bij de council van Mosman. Ik ga helpen bij het project “neighbour aid”. Hierbij gaan vrijwiligers langs bij mensen met moeilijkheden voor een sociale babbel om hen zo uit hun isolement te halen. Eens een sociaal werker, altijd een sociaal werker zeker. Ik kon het niet laten. Het leek me een leuke manier om enkele vrije uurtjes in te plannen. ’s Avonds zijn we gaan feesten in stijl: VIP in de marque in Sydney. Er was een special act van Redfoo (die van LMFOA) dus heel de club stond op zijn kop: champagne shower en alles erop en eraan! Zo’n feestjes heb ik in België nog niet vaak meegemaakt. Toen ik thuis was heb ik een gevecht gevoerd met mijn eerste reusachtige spin. Ik ga mijn blog niet verzieken met een foto van het monster, maar moest je echt geïnteresseerd zijn, kan je op google “huntsman” intypen en weet je ineens wat voor ding ik bedoel. Ik kroop nietsvermoedend in mijn bed en toen ik eindelijk goed was geïnstalleerd, zag ik ineens een spin van 10cm groot tegen de muur zitten. Het eerste kwartier heb ik een beetje zitten kijken en bedenken wat ik moest doen. Alison heeft een spray om insecten en kakkerlakken te doden, dat leek me de beste oplossing omdat ik weigerde om het beest aan te raken. Tegen dat ik de spray had, was de spin nergens meer te bekennen (had waarschijnlijk onraad geroken). Niet echt geruststellend, want het kon overal zitten. Ik stond aan de grond genageld, wachtend met de spray in de aanslag… Tot dat het EINDELIJK terug verscheen. En ik maar spuiten met dat ding, ik denk dat ik heel de bus heb opgebruikt. De huntsman zag al helemaal wit van het goedje maar bleef rondkruipen. Ik heb uiteindelijk mijn dierbare all stars boven gehaald om het een laatste zetje naar de hemel te geven. Echt goed heb ik die nacht niet meer geslapen. Want wie heeft mij ooit wijsgemaakt dat spinnen altijd met twee reizen? Nog eens bedankt daarvoor!!!!! Ik betrap me er op dat ik nu nog steeds mijn kamer volledig screen voor ik binnenga. Mijn eerste ontmoeting met de minder schattige diersoorten van Australië: check.

Het weekend stond in het teken van verjaardagen. Op zaterdag was Millie als eerste aan de beurt, zij vierde haar 6^de verjaardag. In de dag heb ik hen de kans gegeven om het te vieren als een gezin en ben ik samen met enkele andere au pairs naar Glebe market geweest. De markt is in Glebe zoals de naam doet vermoeden. Het was voor mij liefde op het eerste gezicht met het stadje. Zo anders dan Mosman. Het is alternatiever en meer grungy met boekenwinkels, kleine koffiehuisjes en tweedehandswinkeltjes. De markt vindt wekelijks plaats op de speelplaats van een public school. We hebben er bijna een hele dag rondgehangen. Er is livemuziek, marktkraampjes met etenswaren uit de verschillende continenten, tweedehandskledij, juwelen, … Helemaal mijn stijl. Na de markt, en na een dutje in de zon in het gras, zijn we terug de stad in gegaan, richting hyde park waar een noodle market aan de gang was. Er was nog niet heel erg veel te zien omdat het nog aan de vroege kant was, maar al de verschillende geuren deden mijn maag rommelen waarna ik besloot om terug naar huis te gaan om the birthday girl te feliciteren en mee aan de feesttafel aan te schuiven. Het was een drukke bende in Dalton road, heel wat familie en vrienden waren afgekomen. Millie had het menu mogen samenstellen: pesto pasta met chicken pies, zonder groenten! Ik heb heel erg genoten om iets met de familie te kunnen doen zonder dat er werkuren aan vasthangen. Ik besloot om die dag niet meer uit te gaan en gewoon gezellig met mijn Australische familie een film te kijken.

 

 

Tenslotte vierden we gisteren Sabrina’s 25^ste verjaardag aan Balmoral. Sabrina had samen met haar vriend Igor aperol spirtz, pizza, risotto, brownies en chocoladekoekjes gemaakt. Het was een super gezellige dag. Wat hou ik van de Italianen en hun manier van verjaardag vieren! En heel de klik was nog eens samen. Normaalgezien zijn er altijd wel een paar au pairs die niet kunnen komen omwille van werk en extra babysittaken. Maar nu waren we nog eens alle negen aanwezig. De zon stond aan onze kant en we hebben echt een dag kunnen genieten! Ik kan het leven niet beter wensen.

 

 

 

Tot snel!

Back to reality

Oke, waar zal ik beginnen? Lijkt al zo lang geleden sinds de blauwe bergen. Ondertussen is school terug begonnen en ziet mijn week er weer heel gewoon uit, moeilijk dus om interessant te blijven...

Vorig weekend was ik nog even in de ontkenningsfase: van liggen op het strand tot feestjes op een boot in de haven. Alles om het weekend zo lang mogelijk te rekken. En de goden waren ons gunstig gezind: want twee weken vakantie werden gevolgd door een extra dagje verlof ten voordele van Labour day ;) (te vergelijken met onze 1^ste mei).

Uitzicht vanaf de boot, daarvoor gaat ge al eens naar een feestje he?

De rest van de week was er eentje met wat minder rust. Mijn ochtendshift start terug om 6:15 (rise and shining!) en eindigt na het afzetten van de meisjes om 9u, waarna ik het op het sporten zet met mijn mede au pair vriendinnetjes, na het sporten eindigen we zonder pardon in een koffiehuisje om te genieten van een koffie, smoothie, muffin, banana bread of iets anders in de categorie “ongezond”. Om daarna verder te gaan met het verkennen van Mosman en andere suburbs. Ik heb afgelopen dagen weer heel wat nieuwe/mooie plekjes ontdekt.  En na het genieten is het tijd voor de avondshift: meisjes ophalen en brengen naar één van de vele activiteiten (zwemmen, voetbal, atletiek, dansen), helpen met huiswerk, koken, opruimen, bed. Waarna ik opnieuw wat tijd heb om te genieten. Deze week besloot ik op dinsdag opnieuw de blind date tour op te gaan en had ik afgesproken met een Franse au pair die graag Nederlands wilde leren. Altijd spannend om nieuwe mensen te leren kennen. Maar het was vanaf het begin heel erg leuk. Margot woont ook in Mosman dus heb ik ze de dag erop maar ineens geïntroduceerd bij mijn andere mosmanvriendinnen. We zijn naar de cinema geweest en hebben Gone Girl gezien (een aanrader!). Ik beloof trouwens plechtig dat als ik terug ben in België, ik nooit meer zal klagen over de prijs van de cinema. Hier betaal je maar liefst 20 dollar!!



Manly tijdens een wandeling

 

Dit weekend had ik de meisjes helemaal voor mij alleen. Alison was weg naar Melbourne voor een roeicompetitie (world masters voor de geïnteresseerden én ze is samen met haar ploeg eerste geworden!!). Ik heb het overleefd! We begonnen het weekend op vrijdag met een movienight: film met chips (maar ssht, vertel het niet aan Alison, we moeten immers gezond blijven! :D) Gisteren hebben we het rustig gehouden: we hebben koekjes gebakken, zijn naar een speeltuin geweest en de meisjes zijn op playdate gegaan bij hun buurmeisjes. Zo kon ik even op adem komen en onze uitstap van vandaag voorbereiden. De meisjes wilden een “adventure” en dat hebben ze gekregen: we zijn ’s morgens vroeg vertrokken met de bus naar Tarango zoo, daar hebben we de Sky Safari (te vergelijken met een grote skilift) naar de ferry genomen, met de ferry naar Circular Quay en vandaar te voet naar de Botanic Gardens om aan boord te gaan van de Choo Choo trein doorheen het domein met een oppervlakte van niet minder dan 30 hectare. Er was een kunsttentoonstelling aan de gang, niet heel groot, maar wel heel erg fijn voor de meisjes om juwelen en kunstwerken te bezichtigen. Op de terugweg hebben we de ferry naar Manly genomen zodat we daar nog even op het strand konden genieten van het goede weer voordat de bus ons terug bracht naar onze eindhalte: Dalton road, home sweet home. Volgens de meisjes scoorde vandaag 10/10. Wel leuk om te merken dat voor hen een uitstap niet groots en duur hoeft te zijn. Want een wist-je-datje: op zondag kan je elk soort openbaar vervoer nemen en betaal je maximaal 2,5 dollar. Het ideale moment dus om grote uitstappen te plannen of zoals ons eens gek te doen en allerlei verschillende soorten vervoersmiddelen te gebruiken. Gewoon omdat het kan (en omdat Millie niet van wandelen houdt ;) ).

Eating our picknick like a lady

Kunst in botanic gardens

 

Tot de volgende!

The Blue Mountains

Op dinsdag werd het huis overgenomen door de filmploeg. En wat doe je als je kamer ingenomen wordt door 30 mensen en je op het allerlaatste moment drie dagen vrij hebt gekregen? Ik weet het wel: een tripje plannen!





Hoe je badkamer plots een openbare toilet wordt.

Zou je ook niet weg willen als dit gebeurde met je televisiekamer?

De tuin in een nieuw jasje

En ik had geluk, want ook Alina en Cassie konden zich een dag voor vertrek nog vrijmaken. Three Mosman girls on the move! Daar gingen we dan op woensdag, richting de Blue Mountains op ongeveer 2u van Sydney. Mijn eerste uitstapje  buiten de stad. Woehoew! We hadden een guided tour geboekt. Onze gids was een echte Australiër: type crocodile dundee (ja, ja hoed met krokodillentanden inclusief)! En wat voor verhalen dat die bij had: gevochten met een krokodil, tweemaal gebeten door een giftige slang. Als ik de littekens niet had gezien, had ik het niet geloofd.

Diegenen die foto’s van blauwe bergen verwachten, moet ik helaas teleurstellen. De Blue Mountains danken hun naam aan de eucalyptusbomen (92% van de vegetatie bestaat uit de welbefaamde gumtree). Deze geven dampen af waardoor er een blauwe mist ontstaat boven de bomen. Blijkbaar moet het in de zomer echt op z’n blauwst zijn. Voor de nerds onder ons (ik bovenaan aan de lijst): de echte naam van de Blue Mountains is The Carmarthen and Landsdowne Hills. Probeer daar maar eens mee uit te pakken als je in Sydney beland, waarschijnlijk weet de helft van de bevolking niet waar je het over hebt. Voor ik vertrok kreeg ik de vraag van mijn hostmum wat toeristen toch in de Blue mountains gezien hebben, “want jullie Europeanen hebben toch ook bergen”, volgens haar is er niets speciaal aan. Australiërs, soms zou je ze een schop onder hun gat willen geven. Weten ze de schoonheid van hun eigen land niet eens te appreciëren…

Onze eerste stop was bij de Wenthworth Falls tracks. Een wandeling van ongeveer 2 uur. Na een picknick bij een wondermooie look out, bracht de tweede deel van de dag ons de Three Sisters. Ik denk het icoon van de blue mountains? Als afsluiter bracht de scenic railway ons terug naar boven, het is de stijlste railway ter wereld . Wat een dag en wat een verhalen! Een wist-je-datje: weet je waar de make-up van MAC op gebaseerd is? Op de aboriginal cultuur en het gebergte! Dus een duur potje uit de winkel, kan ik gratis en voor niks zelf samenstellen in de blue mountains. Is dat geweldig of niet?  Iemand nog nieuwe blush nodig?

Wenthworth falls

 

Three Sisters

Katoomba falls

Scenic Railway

Make-up zoals de Aboriginals en MAC het doen

Alina en ik hadden een extra dagje bijgeboekt, na een kort nachtje in een hostel (mijn eerste maal in een hostel, hoera!) vertrokken we naar de ruined castle. Te voet ongeveer 3u van het hostel gelegen. In feite is het gewoon een rotsformatie, maar van ver lijkt het op een ruïne van een oud kasteel. Deze wandeltour was minder toeristisch dan de wandelingen die we op onze eerste dag gedaan hebben. Na twee uur kwamen we onze eerste mede-wandelaar tegen. Een heel ander gevoel. Zeker als je weet dat de 6 dodelijkste slangen en 2 dodelijkste spinnen van de wereld de Blue Mountains hun thuisbasis noemen. De gids had ons de dag voordien uitgelegd dat slangen mensenschuw zijn, wanneer ze de vibraties van ons opvangen zullen ze zich dus niet snel laten zien. Dus wij in het begin maar batteren op de grond om mijn minst favoriete beesten te verjagen. Eerlijk gezegd vergat ik deze gevaarlijke wezens al snel, mijn gedachten werden helemaal overgenomen door de natuur en de rust. De wandeling bracht ons langs een bergwand (die dag was ik de rotsbeklimmer), dwars door een regenwoud, helemaal naar de top van “het kasteel”.  Prachtig! Ik weet niet of mijn foto’s daadwerkelijk het juiste beeld weergeven van hoe het was. Maar onbeschrijfelijk mooi, zonder twijfel. Ik heb trouwens mijn eerste kangoeroe in het wild gezien, vlakbij, op vijf meter afstand. Het beestje was zo snel dat ik er helaas geen foto van heb kunnen nemen. Maar het is echt gebeurd hoor, Alina is mijn getuige. Misschien maar goed dat de kangoeroe er zo snel vandoor is gegaan, want naar het schijnt kan het schattige, nationale dier van Australië nog al pittig uit de hoek komen wanneer het zich in het nauw gedreven voelt.

Na een picknick op de rotsen, begonnen we onze wandeling terug naar de bewoonde wereld. We besloten onze terugweg via de “golden stairs” te doen. Maar geen goud te zien hoor, alleen maar heel veeeeeeeel trappen. Er leek geen eind aan te komen. Misschien een verzoekschriftje versturen naar de stad Katoomba voor een naamsverandering naar “the deathly stairs”?! In totaal hebben we die dag 25km gelopen, het koste ons 6u en een blaar. Maar wauw, wat een aanrader! Als je dan toch in Australië bent en tijd genoeg hebt, boek jezelf een tweedaagse reis naar de Blue Mountains en geniet van een minder toeristisch uitstapje. Bergschoenen zijn misschien wel aan te raden, alhoewel dat mijn all stars me ook goed hebben bijgestaan in dit avontuur.

 



Een toilet in the middle of nowhere, gewoon omdat het kan.

Golden stairs

Hoe de golden stairs niet gemaakt is voor kleintjes

dood/kapot, nog niet in de helft...

Het kleine bergje in de verte in het midden, is de ruined castle

ruined castle, daar waren wij!

 

Tot snel, met een nieuw verhaal!