(Wannabe) Surfgirl

Hoi allemaal,

Dit weekend was het tijd voor een tweede tripje! Eind oktober had ik een aanbieding gevonden voor een surfcamp aan de helft van de prijs. Hier moest ik niet lang over nadenken. Ik heb nog heel even getwijfeld (echt maar een milliseconde) omdat ik niemand kon vinden die met me mee kon gaan. Maar uiteindelijk ben ik niet naar Australië gekomen om dingen te laten omwille van anderen, tijd om mijn grenzen te verleggen en alleen op vakantie te gaan. Vrienden maken we wel onderweg. ;) Ik moest om 7:30 in the city zijn, dat betekent om 6u opstaan. Ge moet er iets voor over hebben… Het was alsof het universum me die ochtend wilde zeggen dat ik vooral niet moest gaan: ik ben bijna plat op mijn gezicht gegaan op de bus onderweg naar de stad, bijna overreden en om het helemaal compleet te maken stond mijn naam niet op de lijst van de boekingen. Gelukkig hebben ze hier de “no worries” mentaliteit: “ze gingen het wel navragen”. Ik heb er de rest van het weekend niks meer over gehoord. Onze reisleider was Jake, in de bus leerde hij ons de drie basisbegrippen van surfen “looking cool, having fun and being safe”. Zullen we dat maar proberen zeker?! Eerste stop was in Ocean beach, waar we onze surflessen kregen. Het was niet echt warm helaas dus wetsuit was wel aan te raden. Het surfen ging beter dat ik had verwacht, tegen het einde aan kon ik zelfs effectief blijven rechtstaan, zonder hulp. Jammer genoeg zijn er geen bewijzen van, moet ik het binnenkort maar weer gaan doen zodat ik er foto’s van kan nemen. Als je mensen ziet surfen ziet het er altijd zo gemakkelijk uit, maar niks is minder waar: surfen is een volledige body workout en in onze tweede sessie na de lunch kon ik effectief mijn spieren al voelen.

 

Na vier uur surfen was het tijd om naar onze slaapplaats te rijden. We verbleven in Melaleuca Surfside backpackers, een prachtig hostel! Het is niet een typisch hostel met duffe kamers, het is gelegen in de middle of nowhere, het heeft een groot weiland waar je in een tent kan slapen of je eigen tent kan opzetten en dan enkele hutten. Het deed me een beetje denken aan de Amerikaanse summer camps. Heel gezellig. Normaalgezien stond er een kampvuur op het programma, maar omwille van de droogte ging dit feestje niet door. We wilden natuurlijk niet heel de streek in brand steken! Bosbranden zijn trouwens geen mopje in Anna Bay, bij brand worden zelfs de gasten ingeschakeld om het vuurtje te blussen. Op het domein leven heel wat dieren: honden, papegaaien, possums,… Michelle, de uitbaatster, vangt dieren op die omwille van verschillende redenen niet meer in het wild kunnen overleven. De bedoeling is om hen op lange termijn toch weer in het wild vrij te laten, maar dit lukt niet altijd. Zo hebben ze een kangoeroe als huisdier!!!! Een echte, schattige kangoeroe. Jozefien (of Josie voor de vrienden) is bij hen gebracht toen ze nog een kleine roe was en hopt nu vrolijk rond tussen de verschillende hutten.  Op een zonnige dag zou het ook mogelijk moeten zijn om de red-bellied black snake (giftig!) te spotten, die houdt blijkbaar van zonnen (en wat kleur op te doen?). Ik was er dus niet echt rouwig om dat het bij ons bewolkt was.

  

 

 

Making new friends

Op zondag hadden we keuze uit extra surflessen, vrij surfen of sandboarding. Ik heb altijd al willen sandboarden dus voor mij was de keuze snel gemaakt. Om acht uur vertrokken we met een klein groepje naar the Stockton Bight Sand dunes (naam volgens de meeste Australiërs) of the Worimi Conservation Lands (de echte, oorspronkelijke naam volgens the aboriginals). Het zijn de grootste zandduinen in Australië. En één woord: wauw! Het was prachtig. In een grote jeep reden we naar de hoogste top. En of was het een bumpy ride, we hebben goed gelachen onderweg. Het sandboarden was geweldig. Voor iemand met hoogtevrees zoals ik wel niet evident hoor. Op een board (iets groter dan een skateboard) kan je naar beneden glijden. Voor we begonnen vertelde onze gids (de uitbater van de hostel) dat rechtstaan niet meer toegelaten was omdat er teveel mensen waren met ontwrichte gewrichten. Gaf me heel veel moed! Maar het was zo leuk! Moest ik niet telkens terug de grote berg naar boven klimmen, had ik er waarschijnlijk na een uur nog geen genoeg van gekregen. Ik was trouwens de kampioen van tegen de grond gaan, op het einde had ik letterlijk zand overal, enkele duitse meisjes omschreven me als "Schnitzel", haha, moet een zicht geweest zijn. De gids kon ons ontzettend veel vertellen over de Aboriginals die nog steeds op het land wonen dus mijn portie geschiedenis/cultuur heb ik ook weer gehad.

Onze van

Het skelet van een walvis, door de wind is het terug boven komen liggen, best wel indrukwekkend

In de namiddag hebben we een dolphin watching cruise gedaan. We hebben in totaal 2 dolfijnen gezien. Terwijl er normaal een populatie van meer dan 150 in Port Stephens zouden moeten zitten. Typisch natuurlijk. Maar het was heel erg leuk!  De perfecte afsluiter voor een geweldig weekend. Alleen op vakantie gaan heeft me zeker niet afgeschrikt, ik heb een heleboel nieuwe leuke mensen leren kennen. Dus dat smaakt naar meer :)

 

Vorig weekend was trouwens ook leuk: op zaterdag ben ik naar het museum voor contemporary art geweest. Niet echt mijne cup of tea. Maar als je aan de andere kant van de wereld bent, moet je af en toe al eens iets anders doen. Na het museum heb ik trouwens een nieuwe kant van Sydney ontdekt, een wandeling via The Rocks (oudste deel van de stad) onder de bridge, dat heeft weer heel wat mooie plaatjes opgeleverd. 

spreekt voor zich

Muurschildering

Op zondag ben ik naar een festival in Newtown gegaan. Het is in feite een fundraiser voor het jeugdcenter, maar is na 36 jaar uitgegroeid tot een immens groot event. Het was echt over de koppen lopen. Er was live muziek van lokale bands, garage verkoop, eten van over heel de wereld en een grote markt. Een heel gezellige sfeer daar. En als je het een beetje slim aanpakt, hoef je zelfs geen eten te kopen, je kan gewoon naar verschillende marktkraampjes met etenswaren gaan en vragen of je kan proeven: banana bread, koekjes, chocolade, … Ik heb er ook voor het eerst een slang aangeraakt. Zeg nu nog eens dat ik hier mijn grenzen niet aan het verleggen ben?!! Australië is trouwens nog altijd een land met een topsfeer: gratis zonnecreme overal en heb je in België ooit al gehoord van "pay as you feel"-smoothies? Hier kan het allemaal :) 

Au pair/vriendschapsbandjes gekocht

Ohja ik probeer de kinderen nog steeds dingen bij te brengen over Belgie; voorlopig schijnt dat nog niet zo goed te lukken:-          Millie: “Is Belgium a city in the Netherlands?”
En ik had Harriet het woord “lieveke” aangeleerd. Toen ik haar de volgende dag lieveke noemde kreeg ik dit:-          Harriet: “I’m not lieveke, I’m Harriet Sophie Fallon”. Er is nog werk aan de winkel…

Het blijft trouwens heel leuk om jullie reacties te lezen, jullie vinden het misschien fijn om een beetje Australië in België te hebben, maar andersom is het zeker ook het geval. Daarom, special thanks aan moemoe, die zelfs zonder internet er in slaagt om een berichtje op mijn blog te plaatsen. Love it!

 

More birthdays and more other things

Het is vandaag exact twee maanden geleden  dat ik de vlieger ben opgestapt. Laten we dat vieren met een nieuwe update. Ik heb intussen mijn eerste (en hopelijk laatste) Australische griepje onder de leden gehad. Dat kan ik alvast van mijn lijstje schrappen. Ik kan jullie vertellen dat een Australische griep niet veel anders is dan de Belgische. Alleen ben je als au pair iets minder in staat om je vol zelfmedelijden in je bed te leggen, maar ga je door tot je het virus uit je lijf hebt gewerkt! Gelukkig had ik drie schattige kinderen die extra hun best deden om het mij zo gemakkelijk mogelijk te maken. Zo kwam ik op een ochtend boven en was de ontbijttafel al gedekt en zaten de meisjes in hun schooluniform te wachten of werd ik na een koortsige nacht wakker met een schattige boodschap naast mijn kussen:

Na twee maanden ben ik nog altijd stapelverliefd op het land. Ik heb al veel ontdekt, maar er zijn nog veel meer dingen die ik nog moet ontdekken. Mijn verblijf hier smaakt nog steeds naar meer, dus sorry vrienden en familie, ik ga het hier nog efkes proberen vol te houden ;) De tijd gaat hier ook anders dan thuis. Wanneer een werkweek begint, lijkt die in geen tijd weer voorbij te zijn. De vrije weekends volgen elkaar razendsnel op.

Ik moet al even terug denken in de tijd, maar op zaterdag 25 oktober was het Millie’s tweede verjaardagsfeestje. Deze keer voor haar vriendjes en vriendinnetjes vanop school. Ze had gekozen voor een “gymnastic’s party”. Je hoort het al aankomen: feestje in een naar zweetvoeten-geurende zaal. Dat wil iedereen, toch?  Samen met Alison heb ik de taart gemaakt. Millie wilde een “rainbow cake” en zo dus geschiedde:

In het altijd gezonde gezin was het op deze dag volledig “lohs gehen”: er waren donuts, fairybread (brood met van die gekleurde bollekes voor op een ijsje), snoepjes, smarties, popcorn, allerhande soorten chips... Om dit alles te compenseren had Alison ook sushi en fruit voorzien. Maar ik moet zeggen dat de kinderen toch vooral geneigd waren naar het ongezondere soort traktatie. In Australië is het de gewoonte dat er op het einde van een verjaardagsfeestje party bags worden uitgedeeld aan de gasten. In de voormiddag had ik deze samen met Millie samengesteld en op het einde van het feestje kreeg ook ik er eentje. Een andere eigenaardigheid is dat alle ouders tijdens het feestje blijven wachten. Zo stond ik daar tussen de mosman mama’s en papa’s, te luisteren naar mosman mama’s en papa’s-conversaties. Ik moet zeggen dat ik dat laatste toch maar vreemd vind, maar de goodie bags wil ik met veel plezier bij ons introduceren. :) 

Die zondag ben ik samen met Katharina en Karoline naar Watson’s bay geweest. Ook deze suburb bood weer een heel andere sfeer dan ik al gezien had. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar ik denk dat pittoresk en schilderachtig de beste (en waarschijnlijk de meest clichématige) woorden ervoor zijn. We hebben aan strandliggen gedaan en de south head wandeling gemaakt met prachtige uitzichten op Manly en the pacific ocean. Op onze wandeling kwamen we langs een super mooi klein strandje, lady beach. Toen we het van naderbij wilden bekijken, bleek het om een naaktstrand te gaan. Oeps, verkeerde afslag :p Ik veronderstel dat jullie me wel vergeven dat ik hiervan geen foto heb gemaakt... Wil je de pracht aanschouwen (ik bedoel het strand hé, niet de naakte mensen), moet je maar zelf tot hier komen.
We stonden op een een lookout spot en konden zien waar de haven van Sydney eindigt en de oceaan begint. Kilometers en kilometers verder, alleen maar zee. Een gek gevoel. Dan besef je plots weer wat voor een gek eiland Australië eigenlijk is: zo groot en zo ver weg van andere bewoonde wereld.

Deze vrijdag was het dubbel feest: Halloween en Harriet’s verjaardag. Harriet werd drie jaar, hoera! Omdat ze die dag bij haar papa was, heb ik haar pas echt kunnen feliciteren op zondag tijdens haar verjaardagsfeestje. Dit keer ver weg van de stinkende turnzaal, maar gewoon bij ons thuis aan het zwembad. Er waren vriendjes van de dagopvang en familie. Hoewel Alison het feestje klein wilde houden, vond ik toch dat er bijzonder veel volk aanwezig was. Misschien dat haar definitie van een klein feestje iets anders is dan de mijne :D Harriet’s feestje was bijna een perfecte kopie van Emilia’s feestje. Alleen kwam er deze keer een pinada aan te pas. Heel erg schattig maar ook wel een beetje wreed ;) Het was tof, maar stiekem ben ik ook wel blij dat het birthday seizoen nu voorbij is.

 

Halloween is hier veel meer aanwezig dan bij ons in Europa. Ik denk dat de gekte nog niet zo erg is als in Amerika, maar huizen worden versierd en er wordt wel degelijk op trick or treat gegaan door de kinderen. ’s Avonds stond er voor mij een pub crawl op het programma. Dit wordt wekelijks georganiseerd in Sydney, maar ik had nog nooit eerder deelgenomen. Omdat het Halloween was konden we onszelf laten schminken bij aankomst. Ik had op het laatste moment nog dierenoortjes gekocht in een 2-dollar shop, want echt iedereen was verkleed. De pubcrawl is in feite een internationale meeting van au pairs en backpackers. Met heel de groep wordt er van bar naar bar gegaan. In elke bar krijg je een gratis drankje, pizza, frietjes, … Ideaal! En dat maar voor 20 dollar. In een stad waar alles tien keer duurder lijkt dan thuis, is dit dus een koopje. 

Ons huis deed ook een beetje mee in verkleden

Zaterdag heb ik samen met Alina, Sabrina en Igor de Bondi to Cogee walk gedaan. Alleen zijn wij in Cogee vertrokken om te eindigen in Bondi (altijd tegenstrom doen!) Nu kan ik ook zeggen dat ik op het wereldberoemde strand ben geweest. Het was 35 graden en het strand lag VOL met mensen. Persoonlijk vind ik Bondi toch een beetje overschat. Het is een mooi strand, maar niet veel specialer dan eender welk ander strand dat ik al gezien heb. Op dit moment was er ook "sculptures by the sea" aan de gang, dus terwijl we aan het wandelen waren, genietend van het uitzicht, konden we ook genieten van verschillende kunstwerken. Heel plezant!

Kunstwerkje

Bondi beach 

en uiteraard wordt er daar ook gesurft!

Snel een foto'ke met de redders, hihi

Gisteren, voor Harriet’s verjaardagsfeestje heb ik samen met Karoline, Katharina en Vanessa de Spit to Manly walk gedaan. De wandeling start vlak bij mij thuis en bracht ons tot verschillende mooie stranden. Ik was aangenaam verrast door de natuur in mijn “achtertuin”. De wandeling deed me bij momenten zelfs terugdenken aan the Blue Mountains (minus de eucalyptusbomen. En de bergen...) Ergens in het midden van de tien kilometer kon je graveringen van de Aboriginals bekijken, dus naast natuur ook geschiedenis in de buurt. 

Waterdragon kwam even gedag zeggen!

Vanavond staat er voor de derde maandag op rij een avondje uit in Manly op het programma. Samen met de andere Belgische au pairs (Kaat, Hanne, Anneleen) en een Oostenrijkse (Eli) ga ik daar eten in Steyne, een bekende bar/restaurant/hotel. Op maandag tussen 17u en 21u is alles aan halve prijs. En het eten is er super lekker. Goeie deal voor ons, arme au pairtjes.

Tot de volgende!