(Wannabe) Surfgirl

Hoi allemaal,

Dit weekend was het tijd voor een tweede tripje! Eind oktober had ik een aanbieding gevonden voor een surfcamp aan de helft van de prijs. Hier moest ik niet lang over nadenken. Ik heb nog heel even getwijfeld (echt maar een milliseconde) omdat ik niemand kon vinden die met me mee kon gaan. Maar uiteindelijk ben ik niet naar Australië gekomen om dingen te laten omwille van anderen, tijd om mijn grenzen te verleggen en alleen op vakantie te gaan. Vrienden maken we wel onderweg. ;) Ik moest om 7:30 in the city zijn, dat betekent om 6u opstaan. Ge moet er iets voor over hebben… Het was alsof het universum me die ochtend wilde zeggen dat ik vooral niet moest gaan: ik ben bijna plat op mijn gezicht gegaan op de bus onderweg naar de stad, bijna overreden en om het helemaal compleet te maken stond mijn naam niet op de lijst van de boekingen. Gelukkig hebben ze hier de “no worries” mentaliteit: “ze gingen het wel navragen”. Ik heb er de rest van het weekend niks meer over gehoord. Onze reisleider was Jake, in de bus leerde hij ons de drie basisbegrippen van surfen “looking cool, having fun and being safe”. Zullen we dat maar proberen zeker?! Eerste stop was in Ocean beach, waar we onze surflessen kregen. Het was niet echt warm helaas dus wetsuit was wel aan te raden. Het surfen ging beter dat ik had verwacht, tegen het einde aan kon ik zelfs effectief blijven rechtstaan, zonder hulp. Jammer genoeg zijn er geen bewijzen van, moet ik het binnenkort maar weer gaan doen zodat ik er foto’s van kan nemen. Als je mensen ziet surfen ziet het er altijd zo gemakkelijk uit, maar niks is minder waar: surfen is een volledige body workout en in onze tweede sessie na de lunch kon ik effectief mijn spieren al voelen.

 

Na vier uur surfen was het tijd om naar onze slaapplaats te rijden. We verbleven in Melaleuca Surfside backpackers, een prachtig hostel! Het is niet een typisch hostel met duffe kamers, het is gelegen in de middle of nowhere, het heeft een groot weiland waar je in een tent kan slapen of je eigen tent kan opzetten en dan enkele hutten. Het deed me een beetje denken aan de Amerikaanse summer camps. Heel gezellig. Normaalgezien stond er een kampvuur op het programma, maar omwille van de droogte ging dit feestje niet door. We wilden natuurlijk niet heel de streek in brand steken! Bosbranden zijn trouwens geen mopje in Anna Bay, bij brand worden zelfs de gasten ingeschakeld om het vuurtje te blussen. Op het domein leven heel wat dieren: honden, papegaaien, possums,… Michelle, de uitbaatster, vangt dieren op die omwille van verschillende redenen niet meer in het wild kunnen overleven. De bedoeling is om hen op lange termijn toch weer in het wild vrij te laten, maar dit lukt niet altijd. Zo hebben ze een kangoeroe als huisdier!!!! Een echte, schattige kangoeroe. Jozefien (of Josie voor de vrienden) is bij hen gebracht toen ze nog een kleine roe was en hopt nu vrolijk rond tussen de verschillende hutten.  Op een zonnige dag zou het ook mogelijk moeten zijn om de red-bellied black snake (giftig!) te spotten, die houdt blijkbaar van zonnen (en wat kleur op te doen?). Ik was er dus niet echt rouwig om dat het bij ons bewolkt was.

  

 

 

Making new friends

Op zondag hadden we keuze uit extra surflessen, vrij surfen of sandboarding. Ik heb altijd al willen sandboarden dus voor mij was de keuze snel gemaakt. Om acht uur vertrokken we met een klein groepje naar the Stockton Bight Sand dunes (naam volgens de meeste Australiërs) of the Worimi Conservation Lands (de echte, oorspronkelijke naam volgens the aboriginals). Het zijn de grootste zandduinen in Australië. En één woord: wauw! Het was prachtig. In een grote jeep reden we naar de hoogste top. En of was het een bumpy ride, we hebben goed gelachen onderweg. Het sandboarden was geweldig. Voor iemand met hoogtevrees zoals ik wel niet evident hoor. Op een board (iets groter dan een skateboard) kan je naar beneden glijden. Voor we begonnen vertelde onze gids (de uitbater van de hostel) dat rechtstaan niet meer toegelaten was omdat er teveel mensen waren met ontwrichte gewrichten. Gaf me heel veel moed! Maar het was zo leuk! Moest ik niet telkens terug de grote berg naar boven klimmen, had ik er waarschijnlijk na een uur nog geen genoeg van gekregen. Ik was trouwens de kampioen van tegen de grond gaan, op het einde had ik letterlijk zand overal, enkele duitse meisjes omschreven me als "Schnitzel", haha, moet een zicht geweest zijn. De gids kon ons ontzettend veel vertellen over de Aboriginals die nog steeds op het land wonen dus mijn portie geschiedenis/cultuur heb ik ook weer gehad.

Onze van

Het skelet van een walvis, door de wind is het terug boven komen liggen, best wel indrukwekkend

In de namiddag hebben we een dolphin watching cruise gedaan. We hebben in totaal 2 dolfijnen gezien. Terwijl er normaal een populatie van meer dan 150 in Port Stephens zouden moeten zitten. Typisch natuurlijk. Maar het was heel erg leuk!  De perfecte afsluiter voor een geweldig weekend. Alleen op vakantie gaan heeft me zeker niet afgeschrikt, ik heb een heleboel nieuwe leuke mensen leren kennen. Dus dat smaakt naar meer :)

 

Vorig weekend was trouwens ook leuk: op zaterdag ben ik naar het museum voor contemporary art geweest. Niet echt mijne cup of tea. Maar als je aan de andere kant van de wereld bent, moet je af en toe al eens iets anders doen. Na het museum heb ik trouwens een nieuwe kant van Sydney ontdekt, een wandeling via The Rocks (oudste deel van de stad) onder de bridge, dat heeft weer heel wat mooie plaatjes opgeleverd. 

spreekt voor zich

Muurschildering

Op zondag ben ik naar een festival in Newtown gegaan. Het is in feite een fundraiser voor het jeugdcenter, maar is na 36 jaar uitgegroeid tot een immens groot event. Het was echt over de koppen lopen. Er was live muziek van lokale bands, garage verkoop, eten van over heel de wereld en een grote markt. Een heel gezellige sfeer daar. En als je het een beetje slim aanpakt, hoef je zelfs geen eten te kopen, je kan gewoon naar verschillende marktkraampjes met etenswaren gaan en vragen of je kan proeven: banana bread, koekjes, chocolade, … Ik heb er ook voor het eerst een slang aangeraakt. Zeg nu nog eens dat ik hier mijn grenzen niet aan het verleggen ben?!! Australië is trouwens nog altijd een land met een topsfeer: gratis zonnecreme overal en heb je in België ooit al gehoord van "pay as you feel"-smoothies? Hier kan het allemaal :) 

Au pair/vriendschapsbandjes gekocht

Ohja ik probeer de kinderen nog steeds dingen bij te brengen over Belgie; voorlopig schijnt dat nog niet zo goed te lukken:-          Millie: “Is Belgium a city in the Netherlands?”
En ik had Harriet het woord “lieveke” aangeleerd. Toen ik haar de volgende dag lieveke noemde kreeg ik dit:-          Harriet: “I’m not lieveke, I’m Harriet Sophie Fallon”. Er is nog werk aan de winkel…

Het blijft trouwens heel leuk om jullie reacties te lezen, jullie vinden het misschien fijn om een beetje Australië in België te hebben, maar andersom is het zeker ook het geval. Daarom, special thanks aan moemoe, die zelfs zonder internet er in slaagt om een berichtje op mijn blog te plaatsen. Love it!