Sailing away

Ik ben op vakantie geweest. "Een mini-vakantie tijdens mijn grote vakantie" hebben Judith en ik het gedoopt. En wat voor een vakantie! Vanaf het moment ik in Airlie beach aankwam, leek het alsof ik in paradijs (ja het zoveelste hier in Australië) was aanbeland: shortjesweer, palmbomen. Ik was nog steeds in Australië, maar ik had het gevoel of ik net van België naar Spanje was gevlogen. Heeeeerlijk ontspannen! Ons reisdoel was whitsunday island met een tweedaagse zeiltocht. Maar we hebben ook vrijdag geprofiteerd van het vakantiegevoel: winkelen, lekker eten, strandwandelingen, zonnen, dansen tijdens het reef festival en vuurwerk. Alles erop en eraan! Ik heb gesnorkeld, walvissen en zeeschildpadden gespot, tussen de vissen gezwommen (ik kon ze zelfs aanraken!!), mijn eerste nacht op een boot overleefd, ik ben verliefd geworden op zeilen en nog meer op Australië. En wat heb ik weer geleerd van dit land? Wel, als ik terug ben in België kan ik heel makkelijk een verlengd weekendje weg naar zonnige/betere oorden. En ook dat douchen op een boot heel moeilijk is, je haar een heel eigen leven gaat leiden en evenwicht houden op een zeilboot soms bijna onmogelijk is (met dank aan de relingen en alle andere objecten/mensen die me recht hielden).
Het was prachtig, het was mooi, het was onbeschrijfelijk. Dus oordelen jullie vooral zelf! De foto's zijn allemaal echt en zoals altijd zonder filter.

Ready for take-off

Zelfs ons hostel was een paradijs! Zeg nu zelf?! Niet op de foto: zwembad, hangmatten... 

Siska, onze beauty, vroeger nog een competitiebeest die meerdere zeilwedstrijden heeft gewonnen (met andere woorden: super snel!)

Een keukentje ziet er zo uit

En een bed zo, ik weet niet of de foto het juist overbrengt, maar ik sliep vanonder en had ongeveer 50cm ruimte boven mijn hoofd. Dat was goed voor ongeveer 20 keer mijn hoofd stoten en tweemaal zoveel keer schelden.
Ik had heel erg veel bang om in een boot te slapen (zeeziekte enzo) maar uiteindelijk was dat helemaal niet nodig. Het was alsof ik in een wieg lag of anders echt veel te veel gedronken had.

De whitsunday eilandengroep telt maar liefst 73 eilanden!! Dus vanuit de boot was er genoeg te zien. Wist-je-datje de eilanden ontdekt werden door James Cook op pinksteren? Vandaar de naam, want whitsunday is pinksteren in het engels (het moet niet altijd moeilijk zijn, die meneer Cook had ocharme al een heleboel dingen namen te geven). Er werd toen wel geen rekening gehouden met het tijdsverschil, dus in Australië was het eigenlijk al maandag. In een ideale wereld had deze eilandengroep dus whitmondays geweest

Whithaven beach, veruit het mooiste strand dat ik hier heb gezien

Op maandagochtend waren we iets minder enthousiast om ons vliegtuig te halen

Bye bye zwaai zwaai Airlie

Nog een maand jongens en meisjes. Hopelijk is België bijna klaar om me terug te zien?!
Ik moet toegeven dat ik nu even op een punt ben beland dat ik de tijd wil stopzetten. Kunnen de komende vier weken alsjeblieft zo traag mogelijk vooruit gaan? (Niks persoonlijk natuurlijk). Grace en Caitlin vragen tegenwoordig regelmatig "Will you still be here for it?" (als het over hun school fair, physie interclubs, verjaardagen, ... gaat) en ik moet meer en meer nee antwoorden... Ik heb Caitlin ook tien keer moeten uitleggen dat ik gewoon op vakantie vertrok en nog niet naar België vloog.
In plaats van maanden en weken, kan ik nu beginnen tellen in dagen (nog 30). Ik kan niet ontkennen dat me dat niet een beetje triest maakt. Ook al kan ik wel een echte mama knuffel gebruiken en zou ik een papa mopje graag nog eens live horen en mijn zusje nog eens een beetje willen treiteren en al die lieve mensen terugzien die me na een jaar nog niet vergeten zijn (jullie zijn top!).