Op 1 januari vertrok ik samen met Kaat, Anneleen en Hanne
naar de west coast: roadtrip time! Meer dan 2500 kilometer: Perth, Geraldton,
Carnarvon, Billabong, Minilya, Coral Bay, Exmouth, Monkey Mia, Kalbarri en
terug naar Perth. Tijdens deze reis besefte ik eindelijk hoe groot Australië
werkelijk is. Om in Perth te geraken moet je eerst 5u vliegen vanaf Sydney (6u
als je pech hebt). In België zouden wij dan al in Turkije zitten. En gemiddeld
moesten we elke dag 4u rijden om tot de volgende bestemming te geraken. In 4u
tijd kunnen wij in België al bijna van Noord naar Zuid rijden en terug. 2500
lange kilometers en nog geen grens gepasseerd. Dat is het echte Australië :)
Ik heb voor het eerst met de auto gereden, joepie! Dat had
ik gemist! In het begin is het wel even aanpassen zo aan de “verkeerde kant”
van de weg rijden. Je zit niet alleen aan de andere kant van de auto, maar ook
je pinkers bevinden zich aan de kant waar normaal je ruitenwissers zijn. Daar
bovenop reden we met een automatic, heel gemakkelijk, maar ik heb toch
regelmatig onbewust naar mijn koppeling aan het zoeken geweest, haha. Ik vond
het zo leuk dat ik eindelijk nog eens met de auto kon cruisen: 120, 130 of 140
kilometer per uur. Het landschap dat naast je heen raast. En wat voor een
landschap, moesten we dat in België hebben, zou het fileprobleem helemaal niet
zo’n groot issue zijn denk ik.
In Western Australia heb je één lange weg (The North west coastal Highway) die je naar het noorden brengt. Hier en daar een zijweg naar een
dorpje, maar anders moet je alleen maar de weg volgen (Dat maakt de kans op
verdwalen natuurlijk kleiner). In het begin van onze roadtrip waren er zelfs
geen tankstations langs de weg, moesten we een afslag nemen naar een minidorpje
met alleen een tankstation dat tegelijkertijd ook de post, supermarkt en
gemeentehuis voorstelt. Precies zoals uit het begin van een horrorfilm.
We hebben elke nacht in ons tentje geslapen in een caravan
park. Het ene caravan park al wat luxueuzer dan het andere. Ik vind het alvast
een leuke manier van reizen en het is goedkoper dan een hostel. Er hangt
trouwens een hele gezellige sfeer in zo’n holiday park, heel veel familie’s met
kinderen bij elkaar. En de west coast is minder toeristisch dan de east coast,
de meeste mensen die er verbleven waren Australiers op vakantie. We zijn
trouwens wel enkele andere Belgen tegengekomen onderweg, vier mannen die hier
waren om te surfen. Ik dacht eerst “welke taal zijn die aan het spreken?”, ik
kon het niet echt thuisbrengen en toen bleek om west-vlaams te gaan, oeps.
Hoe meer noordelijk we gingen, hoe warmer het werd. Temperaturen van 47 graden! Heb ik dat ook weer eens meegemaakt. Maar echt, zodanig warm dat je niet met blote voeten op het strand kan (pijn! pijn! pijn!) of dat zelfs je zonnecrème zodanig oververhit is dat je je eraan verbrand. Toen we van Exmouth onze weg terug naar het zuid-westen maakten en de temperaturen zakten naar 27 graden was het zelfs van "Amai het is hier ijskoud". Haha.
Op de weg zijn we meer dan 50 (100? Ergens halverwege zijn
we gestopt met tellen) dode kangoeroes gepasseerd. Heel erg zielig! In de dag
zie je ze niet, maar als je in het donker auto rijdt, zie je ze langs de kant
van de weg zitten.
Billabong - dorpje is 100 meter groot |
Carnarvon |
Caravanpark |
Blowholes, gingen tot 20 meter hoog |
In Exmouth zijn we niet zolang gebleven als we oorspronkelijk gewild hadden. Er was een cycloon op komst en mensen hadden ons gewaarschuwd dat we zeker weg moesten zijn voordat het begon omdat we anders vast kwamen te zitten. Gelukkig hebben we wel kunnen snorkelen daar!
Sunset in Exmouth |
Aangekomen in Monkey Mia (een klein Consersvation Park and
Reserve in Shark Bay), waren we alle vier even verbluft door het uitzicht. In
Exmouth was de camping niet heel proper en hier leek het alsof we in een
vakantieresort waren binnen gestapt. We sliepen nog altijd in ons tentje, maar al
de rest gaf ons het gevoel dat we in een viersterrenverblijf terecht waren
gekomen: er was een barretje, een restaurant, een mooi zwembad en vanaf ons
verblijf kon je rechtstreeks naar het strand stappen. We besloten onmiddellijk
dat we er twee nachten zouden blijven in plaats van één.
Heel Shark Bay is mooi, het is niet voor niets een World
Heritage area: turquoise stranden zo ver als je kan zien! Maar Monkey Mia heeft
net dat tikkeltje meer: dolfijnen encounter. Elke ochtend vanaf 8u komen er
wilde dolfijnen naar de baai en kan je hen eten geven als je geluk hebt. Indrukwekkend!
En gedurende de dag waren we aan het zwemmen in de zee toen plots enkele
dolfijnen op een meter van ons waren. En dat is hier allemaal gratis en voor
niets hé! Zalig!
Monkey Mia was precies een kleine dierentuin: er waren ook
pelikanen en emu’s. Die laatste staan nu op 1 op mijn lijst van minst geliefde
dieren. Ik ben niet snel bang van dieren, maar deze op struikvogel lijkende
beesten waren absoluut niet mijn favorieten! Toen we richting Monkey Mia aan
het rijden waren, was er op de weg net een mama emu met 5 kleine kind-emu’s de
weg aan het oversteken. Toen waren we allemaal nog redelijk enthousiast. Maar
in het park lopen veel meer emu’s rond, op zoek naar eten. Op een gegeven
moment wilde ik ons brood terug naar de keuken brengen toen twee emu’s op mij
af kwamen gelopen, ze zouden bijna het brood uit mijn handen gepikt hebben.
Gelukkig was Hanne er, die is blijkbaar niet snel bang te krijgen: onze
persoonlijke emuverjager!
Emu's overal :( |
Voorlaatste bestemming was Kalbarri, bekend voor zijn national park. Met de auto
16 kilometers op unsealed road. In het park waren allemaal 4x4’s. En dan kwamen
wij eraan met onze toyota tegen dertig in het uur, terwijl de SUV’s ons voorbij
staken alsof het allemaal niks was. Vanaf de parking moest je maar 500 meter
stappen naar de look outs, dus moesten we ons niet moe maken. Het was
adembenemend.
Nature's window |
Pink lagoon - roos water!! Vond ik maar iets verdacht |
En dan waren we terug bij ons beginpunt: Perth. Het is de derde grootste stad van Australië. Ik vond het
er best wel gezellig en mooi. Misschien niet zo impressionant als Sydney met de
haven. Maar het was leuk om er een dagje te citytrippen. Een fijne afsluiter
van een fantastische tiendaagse! Als deze reis een voorbode was van wat nog
moet komen, dan zit ik hier wel goed denk ik.
Tot de volgende!
Ik ben weer erg blij dat ik je blog heb gelezen, het is weer de moeite. Ik had erbij willen zijn, al goed dat ik kan genieten van de foto's.
BeantwoordenVerwijderenIk krijg er maar geen genoeg van.
Lea
4 Belgen in een Japanse Toyota. Wat een dol avontuur!!. Ik werd er zo waar emoe-tioneel van!! (heb je hem). Ik heb weer genoten van de prachtige foto's! Goh wat kan natuur toch prachtig zijn. Jij moet gewoon ambassadrice worden voor "Red onze planeet"!!
BeantwoordenVerwijderenJo
Hoi Marlies,
BeantwoordenVerwijderenAls ik de foto's zie moet ik eraan denken dat jij het bent die ginder zit en op de foto's staat. Ik denk maar dat het een soort reportage is van een vakantiebestemming. Geniet nog maar van de natuur en probeer zo veel mogelijk mee te pakken (en mee te brengen!!! === droom!!)
Groetjes, Marleen
Oke, eindelijk tijd gevonden op uw blogs eens te lezen :-)
BeantwoordenVerwijderenDamn wat een mooie reis!
Ik weet nu wat ik op mijn velanglijstje moet zetten als ik ooit nog naar Australië reis en als ik dat allemaal zie begin ik gewoon nu al te sparen :-p
Geniet nog van dit prachtige land en tot de volgende blog :-)
Groetjes,
Anneleen
xxx